ວິຊາເສດຖະສາດການເມືອງ (ບົດຄົ້ນຄວ້າ)

ບົດທີ 12: ພື້ນຖານການຜະລິດສິນຄ້າ ແລະ ກົດເກນຄຸນຄ່າໃນພື້ນຖານການຜະລິດສິນຄ້າ.

ຄໍາຖາມ 1: ຈົ່ງໄຈ້ແຍກເງື່ອນໄຂກໍາເນີດຂອງການຜະລິດສິນຄ້າ? ໃຫ້ຄວາມໝາຍຂອງການຄົ້ນຄວ້າບັນຫານີ້ມີຄືແນວໃດ? ຈົ່ງສະເໜີບັນດາວິທີການແກ້ໄຂເພື່ອຜະລິດສິນຄ້າຢູ່ທ້ອງຖິ່ນຂອງຕົນ.

ນິຍາມ: ສິນຄ້າແມ່ນຜະລິດຕະພັນຂອງແຮງງານ ເຊິ່ງສາມາດຕອບສະໜອງໄດ້ຄວາມຕ້ອງການໃດໜຶ່ງຂອງຄົນເຮົາໂດຍຜ່ານການແລກປ່ຽນ, ຊື້ຂາຍ.
ເງື່ອນໄຂເກີດຂຶ້ນຂອງການຜະລິດສິນຄ້າ: ການຜະລິດສິນຄ້າເກີດຂຶ້ນບົນພື້ນຖານໃນສອງເງື່ອນໄຂ ຄື:
ເງື່ອນໄຂທີ 1: ມີການແບ່ງງານສັງຄົມ
- ການແບ່ງແຮງງານສັງຄົມແມ່ນການຫັນການຜະລິດເປັນວິຊາສະເພາະ, ແບ່ງແຮງງານສັງຄົມເຂົ້າໃນບັນດາຂະແໜງ ການ, ຂົງເຂດການຜະລິດທີ່ແຕກຕ່າງກັນ. ແຕ່ລະຄົນ, ແຕ່ລະພະແນກຜະລິດໄດ້ພຽງໜຶ່ງດຽວ ຫຼື ຜະລິດຕະພັນໃດໜຶ່ງທີ່ແນນອນ; ແຕ່ຄວາມຕ້ອງການໃນຊີວິດການເປັນຢູ່ພັດຕ້ອງການນໍາໃຊ້ຜະລິດຕະພັນຫຼາຍຊະນິດທີ່ແຕກຕ່າງກັນ. ດັ່ງນັ້ນ, ຜູ້ຜະລິດໜຶ່ງຕ້ອງແລກປ່ຽນກັບຜູ້ຜະລິດອື່ນ.

- ການແບ່ງງານສັງຄົມແມ່ນພື້້ນຖານ, ເປັນປະຖົມປັດໄຈຂອງການຜະລິດສິນຄ້າ.

ເງື່ອນໄຂທີ 2: ມີການຕັດແຍກທຽບຖານທາງດ້ານເສດຖະກິດລະຫວ່າງຜູ້ຜະລິດທີ່ແຕກຕ່າງກັນ

- ການຕັດແຍກດັ່ງກ່າວນີ້ຍ້ອນການພົວພັນກໍາມະສິດຕ່າງກັນ ແລະ ການຂະຫຍາຍຕົວຂອງການຫັນເປັນສັງຄົມຢູ່ໃນລະດັບແຕກຕ່າງກັນຂອງກໍາມະສິດຕໍ່ພາຫະນະການຜະລິດເປັນອັນກໍານົດ.

- ມີຄວາມເປັນເຈົ້າຂອງກໍາມະສິດເອກະຊົນ ຫຼື ຮູບແບບກໍາມະສິດທີ່ແຕກຕ່າງກັນທາງດ້ານວັດສະດຸການຜະລິດ ແລະ ຜະລິດຕະພັນ. ທັງໝົດນີ້ເຮັດໃຫ້ຜູ້ຜະລິດສິນຄ້າເປັນເອກະລາດຕໍ່ກັນ, ມີສິດທີ່ຈະນໍາເອົາຜະລິດຕະພັນຕົນເອງແລກປ່ຽນກັບຜະລິດຕະພັນຂອງຄົນອື່ນ.

ດັ່ງນັ້ນ, ການແບ່ງແຮງງານສັງຄົມເຮັດໃຫ້ການຜະລິດຂຶ້ນຕໍ່ກັນ ແລະ ກັນ, ສ່ວນຄວາມເປັນເຈົ້າຂອງກໍາມະສິດ ເຮັດໃຫ້ພວກເຂົາກົງກັນຂ້າມກັນລະກັນ. ນັ້ນແມ່ນຄວາມຂັດແຍ່ງຂອງການຜະລິດສິນຄ້າ, ມັນພຽງແຕ່ໄດ້ຮັບການແກ້ໄຂໂດຍຜ່ານການແລກປ່ຽນ, ຊື້ຂາຍ.

ສົມທຽບພຶດຕິກໍາ: ບັນດາວິທີການແກ້ໄຂຂໍ້ຂັດແຍ່ງເພື່ອຜະລິດສິນຄ້າຢູ່ທ້ອງຖິ່ນຂອງຕົນ

ໃນທ້ອງຖິ່ນບັນດາຄົວເຮືອນມີການຜະລິດສິນຄ້າເປັນປະເພດຫັດຖະກໍາມີຈັກສານ, ປັ້ນຫຼໍ່ໄຫ, ຖ້ວຍ...ເຊິ່ງແຕ່ລະຄົວເຮືອນລ້ວນມີການຜະລິດ ແລະ ເປັນເຈົ້າຂອງກໍາມະສິດໃຜລາວ ເຮັດໃຫ້ມີການຂັດແຍ່ງໃນທ້ອງຕະຫຼາດ ເພື່ອແກ້ໄຂຂໍ້ຂັດແຍ່ງດັ່ງກ່າວຈໍາເປັນຕ້ອງມີການຊ່ວຍເຫຼືອຈາກພັກລັດ ເຊິ່ງປັດຈຸບັນພັກລັດມີແຜນການຜະລິດໃນແຕ່ລະທ້ອງຖິ່ນຄື: ໜຶ່ງໝູ່ບ້ານໜຶ່ງຜະລິດຕະພັນ, ໝາຍຄວາມວ່າເຮົາຫັນຈາກການເປັນເຈົ້າຂອງກໍາມະສິດໃຜລາວມາເປັນກໍາມະສິດກຸ່ມໝູ່ບ້ານ, ສ່ວນວ່າຜົນປະໂຫຍດແມ່ນແບ່ງຕາມແຮງງານຜະລິດໄດ້.

ຄໍາຖາມ 2: ຈົ່ງໄຈ້ແຍກເນື້ອໃນ, ກົນໄກສະແດງ, ຄຸນປະໂຫຍດຂອງກົດເກນຄຸນຄ່າໃນພື້ນຖານການຜະລິດສິນຄ້າ? ການສະແດງອອກສິນຄ້າຂອງກົດເກນນີ້ໃນບັນດາໄລຍະການຂະຫຍາຍຕົວຂອງລັດທິທຶນນິຍົມຄືແນວໃດ?

ກົດເກນຄຸນຄ່າແມ່ນກົດເກນເສດຖະກິດພື້ນຖານຂອງການຜະລິດ ແລະ ການແລກປ່ຽນສິນຄ້າ. ບ່ອນໃດມີການແລກປ່ຽນ, ການຜະລິດສິນຄ້າບ່ອນນັ້ນມີການເຄື່ອນໄຫວຂອງກົດເກນຄຸນຄ່າ. ກົດເກນຄຸນຄ່າບັງຄັບການຜະລິດ ແລະ ການແລກປ່ຽນສິນຄ້າຕ້ອງອີງໃສ່ພື້ນຖານຄຸນຄ່າຂອງມັນ, ໝາຍຄວາມວ່າສິ້ນເປືອງແຮງງານສັງຄົມຈໍາເປັນ.

ເນື້ອໃນຂອງກົດເກນຄຸນຄ່າບັງຄັບການຜະລິດ ແລະ ການແລກປ່ຽນສິນຄ້າຕ້ອງອີງໃສ່ພື້ນຖານຄຸນຄ່າຂອງມັນ, ໝາຍຄວາມວ່າສິ້ນເປືອງແຮງງານສັງຄົມຈໍາເປັນ.

ໃນພື້ນຖານເສດຖະກິດສິນຄ້າ, ລາຄາ ແລະ ຄຸນຄ່າມັກຈະຜິດດ່ຽງກັນ, ສະໜອງໜ້ອອຍກວ່າຄວາມຕ້ອງການລາ ຄາຈະສູງກວ່າຄຸນຄ່າ, ສະໜອງຫຼາຍກວ່າຄວາມຕ້ອງການລາຄາຈະຕໍ່າກວ່າຄຸນຄ່າ. ເຖິງແມ່ນວ່າລາຄາຈະຂຶ້ນລົງປິ່ນອ້ອມຄຸນຄ່າ ແຕ່ພິຈາລະນາໃນທີ່ສຸດ, ສິນຄ້າຍັງຄົງຂາຍໃນລາຄາທີ່ຖືກກັບຄຸນຄ່າ (ຍ້ອນລາຄາສິນຄ້າມີການເພີ່ມຂຶ້ນ, ຫຼຸດລົງ ແລະ ໃນທາງກັບກັນ). ລາຄາສິນຄ້າຂຶ້ນລົງປິ່ນອ້ອມຄຸນຄ່າແມ່ນເປັນການສະແດງອອກໃນການເຄື່ອນໄຫວຂອງກົດເກນຄຸນຄ່າ.

ກົນໄກສະແດງຂອງກົດເກນຄຸນຄ່າ

- ກົດເກນຄຸນຄ່າເຄື່ອນໄຫວໄດ້ສະແດງອອກຢູ່ບ່ອນວ່າການເໜັງຕີງຂຶ້ນລົງຂອງລາຄາປິ່ນອ້ອມຄຸນຄ່າພາຍໃຕ້ການກະທົບຂອງການພົວພັນສະໜອງ-ຄວາມຕ້ອງການກ່ຽວກັບສິນຄ້າໃນທ້ອງຕະຫຼາດ. ການເໜັງຕີງລາຄາແບບອັດຕະໂນມັດ, ເສລີແມ່ນການສະທ້ອນຄືນການເຄື່ອນໄຫວຂອງກົດເກນຄຸນຄ່າ.

- ຖ້າຄວາມສາມາດຊື້ຂອງເງິນບໍ່ປ່ຽນແປງ, ບໍ່ເວົ້າເຖິງການດັດສົມຂອງລັດ ແລະ ການຜູກຂາດ ເຊິ່ງປະກົດມີ 3 ກໍລະນີ ຄື:

ກໍລະນີທີ 1: ການສະໜອງ = ຄວາມຕ້ອງການ, ລາຄາ = ຄຸນຄ່າ

ກໍລະນີທີ 2: ການສະໜອງ > ຄວາມຕ້ອງການ, ລາຄາ < ຄຸນຄ່າ

ກໍລະນີທີ 3: ການສະໜອງ < ຄວາມຕ້ອງການ, ລາຄາ > ຄຸນຄ່າ

ການເໜັງຕີງຂອງລາຄາປິ່ນອ້ອມຄຸນຄ່າເຮັດໃຫ້ເກີດ “ຄວາມງາມທີ່ມີຊີວິດຊີວາຂອງຕະຫຼາດ”, ສ້າງຄວາມປະທັບໃຈໃນການຜະລິດ ແລະ ການນໍາໃຊ້. ພິຈາລະນາທັງໝົດ, ລາຄາລວມລ້ວນແຕ່ເທົ່າກັບຄຸນຄ່າລວມ.

ພາລະບົດບາດ, ຄຸນປະໂຫຍດຂອງກົດເກນຄຸນຄ່າສະແດງຜ່ານ 3 ດ້ານ ຄື:

- ດັດສົມການຜະລິດ ແລະ ການຈໍລະຈອນສິນຄ້າ:

+ ກົດເກນຄຸນຄ່າອັດຕະໂນມັດດັດສົມການຜະລິດສະແດງອອກຢູ່ບ່ອນການດຶງດູດທຶນ (ວັດສະດຸການຜະລິດ ແລະ ກໍາລັງແຮງງານ) ເຂົ້າໃສ່ຂະແໜງການຜະລິດທີ່ແຕກຕ່າງກັນ (ຕາມການເຄື່ອນເໜັງການສະໜອງ, ຄວາມຕ້ອງການ, ຄຸນຄ່າ) ສ້າງໂຄງຮ່າງເສດຖະກິດມີປະສິດທິຜົນກວ່າ ແລະ ຕອບສະໜອງຄວາມຕ້ອງການຂອງສັງຄົມໄດ້.

+ ຜົນກະທົບດັດສົມຈໍລະຈອນສິນຄ້າຂອງກົດເກນຄຸນຄ່າໄດ້ສະແດງອອກບ່ອນວ່າມັນດຶງດູດສິນຄ້າຈາກບ່ອນທີ່ມີລາຄາຕໍ່າໄປຫາບ່ອນມີລາຄາສູງ. ຍ້ອນດັ່ງນັ້ນ, ໄດ້ປະກອບສ່ວນເຮັດໃຫ້ສິນຄ້າລະຫວ່າງແຕ່ລະຂົງເຂດເທົ່າທຽມກັນອັນແນ່ນອນ.

- ກະຕຸກຊຸກຍູ້ຄວາມກ້າວໜ້າທາງດ້ານເຕັກນິກ, ເຕັກໂນໂລຊີ, ຍົກສູງສະມັດຖະພາບແຮງງານ: ຜູ້ຜະລິດຈະມີກໍາໄລ ຫຼື ບໍ່ນັ້ນແມ່ນຍ້ອນການແກ້ໄຂບັນຫາຄ່າສິ້ນເປືອງແຮງງານຕ້ອງຕໍ່າກວ່າ ຫຼື ເທົ່າກັບຄ່າສິ້ນເປືອງແຮງງານສົງຄົມ. ຢາກເຮັດໄດ້ແນນນີ້ດ ຜູ້ຜະລິດສິນຄ້າຕ້ອງໄດ້ດັດແປງເຕັກນິກ, ໃຫ້ເໝາະສົມສິນຄ້າ, ດັດແປງການຈັດຕັ້ງຄຸ້ມຄອງ, ປະຕິບັດການປະຢັດ, ເພີ່ມສະມັດຖະພາບແຮງງານ, ຫຼຸດຄ່າໃຊ້ຈ່າຍການຜະລິດ. ຂະບວນການດັ່ງກ່າວນີ້ໄດ້ສະແດງອອກຢ່າງຕໍ່ເນື່ອງຈະເຮັດໃຫ້ກໍາລັງການຜະລິດສັງຄົມພັດທະນາຂຶ້ນ.

- ຜັນແຍກຜູ້ຜະລິດສິນຄ້າເປັນຜູ້ຮັ່ງ-ຜູ້ທຸກ: ສິນຄ້າຖືກຂາຍຕາມຄຸນຄ່າສັງຄົມ, ຜູ້ຜະລິດສິນຄ້າໃດທີ່ມີຄຸນຄ່າສິນຄ້າຕໍ່າກວ່າຄຸນຄ່າສັງຄົມ ຈະໄດ້ຮັບກຳໄລຫຼາຍຂຶ້ນ ແລະ ກາຍເປັນຄົນຮັ່ງມີ, ກົງກັນຂ້າມ ຜູ້ຜະລິດສິນຄ້າໃດທີ່ມີຄຸນຄ່າສິນຄ້າສູງກວ່າ ຄຸນຄ່າສັງຄົມເຮັດໃຫ້ສິນຄ້າທີ່ບໍ່ສາມາດຂາຍໄດ້ກໍ່ຈະຫຼູບທຶນ, ລົ້ມລະລາຍ. ຜົນປະໂຫຍດຂອງກົດເກນຄຸນຄ່າໄດ້ກະຕຸ້ນບັນດາປັດໄຈດ້ານຕັ້ງໜ້າ, ລົບລ້າງບັນດາປັດໄຈຍັງອ່ອນ, ອີກດ້ານໜຶ່ງ, ສາມາດຜັນແຍກສັງຄົມກາຍເປັນຄົນຮັ່ງມີ, ຄົນທຸກຍາກ, ສ້າງເງື່ອນໄຂໃຫ້ແກ່ການເກີດຂຶ້ນ ແລະ ຂະຫຍາຍຕົວຂອງພື້ນຖານການຜະລິດໃຫຍ່ ແລະ ທັນສະໄໝ.

ການສະແດງອອກສິນຄ້າຂອງກົດເກນຄຸນຄ່າໃນແຕ່ລະໄລຍະການຂະຫຍາຍຕົວຂອງລັດທິທຶນນິຍົມ:

ລັດທິທຶນນິຍົມຂະຫຍາຍຕົວຕາມ 2 ໄລຍະຄື: ໄລຍະທຶນນິຍົມມີການແຂ່ງຂັນແບບເສລີ ແລະ ໄລຍະທຶນນິຍົມຜູກ ຂາດ. ໃນໄລຍະທຶນນິຍົມມີການແຂ່ງຂັນແບບເສລີ, ລາຄາປິ່ນອ້ອມກັບລາຄາການຜະລິດ, ໝາຍວ່າຄຸນນຄ່າຂອງສິນຄ້າປ່ຽນເປັນລາຄາການຜະລິດ, ຄຽງຄູ່ກັນມັນໜີບໍ່ພົ້ນຈາກກົດເກນຄຸນຄ່າ ຍ້ອນວ່າລາຄາການຜະລິດທັງໝົດຍັງເທົ່າກັບຄຸນຄ່າທັງໝົດ. ໃນໄລຍະທຶນນິຍົມຜູກຂາດ, ລາຄາປິ່ນອ້ອມກັບລາຄາຜູກຂາດ ຄຽງຄູ່ກັນມັນໜີບໍ່ພົ້ນແຕ່ຍັງບໍ່ພົ້ນຈາກກົດເກນຄຸນຄ່າ ຍ້ອນວ່າລາຄາຜູກຂາດທັງໝົດຍັງຄົງເທົ່າກັບຄຸນຄ່າທັງໝົດຂອງສິນຄ້າ.

ຄໍາຖາມ 3: ຈົ່ງໄຈ້ແຍກທ່າໄດ້ປຽບຂອງພື້ນຖານການຜະລິດສິນຄ້າ? ເນື້ອໃນ, ຮູບແບບການສະແດງອອກ ແລະ ພາລະບົດບາດຂອງກົດເກນຄຸນຄ່າ? ຄວາມໝາຍຂອງການຄົ້ນຄວ້າບັນຫານີ້ມີຄືແນວໃດ? ສົມທຽບພຶດຕິກໍາ

ການຜະລິດສິນຄ້າແມ່ນຮູບແບບການຈັດຕັ້ງການຜະລິດ ເຊິ່ງໃນນັ້ນຜະລິດຕະພັນທີ່ຜະລິດອອກບໍ່ແມ່ນເພື່ອຕອບສະໜອງຄວາມຕ້ອງການໃນການນໍາໃຊ້ໂດຍກົງຂອງຜູ້ຜະລິດແຕ່ຫາກແມ່ນເພື່ອຕອບສະໜອງຄວາມຕ້ອງການໃນການນໍາໃຊ້ຂອງຜູ້ອື່ນ ໂດຍຜ່ານການແລກປ່ຽນ, ຊື້ຂາຍ.

ການຜະລິດສິນຄ້າມີບັນດາທ່າໄດ້ປຽບໄດ້ສະແດງອອກລຸ່ມນີ້:

- ການຜະລິດສິນຄ້າເກີດຂຶ້ນບົນພື້ນຖານຂອງການແບ່ງແຮງງານສັງຄົມ, ການຫັນການຜະລິດເປັນວິຊາສະເພາະ, ດັ່ງນັ້ນ, ສາມາດຂຸດຄົ້ນໄດ້ບັນດາທ່າແຮງທາງດ້ານທໍາມະຊາດ, ສັງຄົມ, ເຕັກນິດຂອງແຕ່ລະຄົນ, ແຕ່ລະພື້ນຖານກໍ່ຄືຂອງແຕ່ລະຂົງເຂດ, ແຕ່ລະທ້ອງຖິ່ນ.

- ໃນພື້ນຖານການຜະລິດສິນຄ້າ, ຂະໜາດ, ລັກສະນະການຈັດຕັ້ງການຜະລິດບໍ່ມີຂອບເຂດຈໍາກັດ ແຕ່ມັນໄດ້ຮັບການເປີດກວ້າງ, ຫັນເປັນສັງຄົມນັບມື້ນັບສູງໂດຍອີງໃສ່ບົນພື້ນຖານນັບມື້ຍິ່ງເພີ່ມຄວາມຕ້ອງການ ແລະ ຊັບພະຍາກອນສັງຄົມ. ໂດຍເລັ່ງໃສ່ 3 ຈຸດປະສົງຄື: ຜະລິດຫຍັງ? ຜະລິດຄືແນວໃດ? ຜະລິດໃຫ້ໃຜ?

- ໃນພື້ນຖານການຜະລິດສິນຄ້າ, ພາຍໃຕ້ການກະທົບຂອງບັນດາກົດເກນທີ່ມີໃນຕົວຂອງການຜະລິດ ແລະ ແລກປ່ຽນສິນຄ້າຄືກັບກົດເກນຄຸນຄ່າ, ສະໜອງ-ຕ້ອງການ, ຍາດແຍ່ງ ... ບັງຄັບຜູ້ຜະລິດຕ້ອງໄດ້ມີຄວາມຂະຫຍັນຂັນແຂງ, ສະດຸ້ງໄວ, ຄິດໄລ່, ດັດແປງເຕັກນິກໃຫ້ສອດຄ່ອງກັບການຜະລິດເພື່ອຍົກສູງສະມັດຕະພາບ, ຄຸນນະພາບ ແລະ ປະສິດທິຜົນທາງດ້ານເສດຖະກິດ.

- ການຜະລິດສິນຄ້າຂະຫຍາຍຕົວແມ່ນເງື່ອນໄຂເພື່ອຍົກສູງຊີວິດທາງດ້ານວັດຖຸ, ວັດທະນະທໍາ, ຈິດໃຈໃຫ້ແກ່ທຸກຄົນ.

ແນນອນວ່າ, ຄຽງຄູ່ກັບທ່າໄດ້ປຽບຂ້າງເທິງ, ການຜະລິດສິນຄ້າກໍ່ຍັງມີດ້ານລົບຂອງມັນເຊັ່ນ: ເກີດມີການຜັນແຍກບັນດາຜູ້ຜະລິດມີຜູ້ລວຍຜູ້ທຸກ, ມີຄວາມສ່ຽງວິກິດດ້ານເສດຖະກິດ, ເກີດການທໍາລາຍສິ່ງແວດລ້ອມທາງທໍາມະຊາດ, ອັດຕາເງິນເຟີ້, ການຫວ່າງງານ, ການສໍ້ໂກງ, ສິນຄ້າປອມ, ການຫຼົບໜີພາສີ.

🟍 ສົມທຽບພຶດຕິກໍາ:

ຄໍາຖາມ 4: ຈົ່ງໄຈ້ແຍກສອງລັກສະນະປະຈໍາຕົວຂອງສິນຄ້າ ແລະ ສາຍພົວພັນຂອງສອງລັກສະນະປະຈໍາຕົວນັ້ນກັບຄຸນລັກສະນະສອງດ້ານຂອງແຮງງານການຜະລິດສິນຄ້າ.

🟍 ສອງຄຸນລັກສະນະຂອງສິນຄ້າ

ສິນຄ້າແມ່ນຜະລິດຕະພັນຂອງແຮງງານ ເຊິ່ງສາມາດຕອບສະໜອງໄດ້ຄວາມຕ້ອງການໃດໜຶ່ງຂອງຄົນເຮົາໂດຍຜ່ານການແລກປ່ຽນ, ຊື້ຂາຍ.

ສິນຄ້າມີສອງຄຸນລັກສະນະປະຈໍາຕົວຄື: ຄຸນຄ່າໃຊ້ສອຍ ແລະ ຄຸນຄ່າ (ຫຼື ຄຸນຄ່າແລກປ່ຽນ).

- ຄຸນຄ່າໃຊ້ສອຍຂອງສິນຄ້າແມ່ນຄຸນປະໂຫຍດຂອງສິນຄ້າທີ່ສາມາດຕອບສະໜອງໃດໜຶ່ງຂອງຄົນເຮົາ, ອາດເປັນຄວາມຕ້ອງການຂອງບຸກຄົນ ເຊັ່ນ: ເຄື່ອງນຸ່ງຫົ່ມ, ເສື້ອຜ້າ, ອາຫານການກິນ ... ແລະ ອາດເປັນຄວາມຕ້ອງການໃຊ້ສອຍຢູ່ໃນການຜະລິດ ເຊັ່ນ: ເຄື່ອງຈັກ, ເຄື່ອງລານ, ວັດຖຸດິບ ...; ຄຸນຄ່າໃຊ້ສອຍຂອງສິນຄ້າໂດຍຄຸນລັກສະນະທໍາມະຊາດຂອງມັນກໍານົດ, ສະນັ້ນມັນແມ່ນມາດຕະເກນຖາວອນ. ຄຸນຄ່າໃຊ້ສອຍຂອງສິນຄ້າແມ່ນຄຸນຄ່າໃຊ້ສອຍສໍາລັບຜູ້ອື່ນ, ສໍາລັບສັງຄົມ, ບໍ່ແມ່ນສໍາລັບຜູ້ຜະລິດມັນ. ໃນເສດຖະກິດສິນຄ້າ, ຄຸນຄ່າໃຊ້ສອຍໄດ້ມີລັກສະນະຄຸນຄ່າປ່ຽນແປງ.

- ຄຸນຄ່າຂອງສິນຄ້າ: ຢາກເຂົ້າໃຈຄຸນຄ່າຂອງສິນຄ້າຕ້ອງເຂົ້າໃຈຈາກຄຸນຄ່າແລກປ່ຽນ. ຄຸນຄ່າແລກປ່ຽນແມ່ນການສະແດງອອກຂອງການພົວພັນອັດຕາສ່ວນດ້ານຈໍານວນທີ່ແລກປ່ຽນນໍາກັນລະຫວ່າງຄຸນຄ່າໃຊ້ສອຍທີ່ແຕກຕ່າງກັນ. ຕົວຢ່າງ, ຜ້າ 1 ແມັດ ແລກປ່ຽນກັບເຂົ້າສານ 10 ກິໂລກຣາມ, ສິນຄ້າສອງຢ່າງມີຄຸນຄ່າໃຊ້ສອຍແຕກຕ່າງກັນສາມາດແລກປ່ຽນກັນໄດ້ຕາມອັດຕາສ່ວນທີ່ແນ່ນອນ, ຍ້ອນວ່າພວກມັນທັງສອງເປັນຜະລິດຕະພັນຂອງແຮງງານ, ມີພື້ນຖານຮ່ວມກັນ ແລະ ລ້ວນມີການແອບແຝງຍ້ອນແຮງງານ.

ດັ່ງນັ້ນ, ຄຸນຄ່າຂອງສິນຄ້າແມ່ນແຮງງານສັງຄົມຂອງຜູ້ຜະລິດສິນຄ້າແອບແຝງຢູ່ໃນສິນຄ້າ. ຄຸນນະພາບຂອງຄຸນຄ່າແມ່ນແຮງງານ. ປະລິມານຂອງຄຸນຄ່າແມ່ນຈໍານວນແຮງງານຂອງຜູ້ຜະລິດແອບແຝງໃນສິນຄ້າ. ຄຸນຄ່າແມ່ນພື້ນຖານຂອງຄຸນຄ່າແລກປ່ຽນ, ສ່ວນຄຸນຄ່າແລກປ່ຽນແມ່ນຮູບແບບການສະແດງອອກຂອງຄຸນຄ່າ. ຄຸນຄ່າຂອງສິນຄ້າສະແດງສາຍພົວພັນການຜະລິດລະຫວ່າງຜູ້ຜະລິດສິນຄ້າ ແລະ ເມດຕະເກນປະຫວັດສາດໃດໜຶ່ງ. ມັນຄົງຕົວຢູ່ໃນເສດຖະກິດສິນຄ້າເທົ່ານັ້ນ.

🟍 ການພົວພັນຂອງສອງຄຸນລັກສະນະປະຈໍາຕົວກັບລັກສະນະສອງດ້ານຂອງແຮງງານຜະລິດສິນຄ້າ

ສິນຄ້າມີສອງຄຸນລັກສະນະປະຈໍາຕົວຄື: ຄຸນຄ່າໃຊ້ສອຍ ແລະ ຄຸນຄ່າ, ຍ້ອນວ່າແຮງງານຜະລິດສິນຄ້າມີລັກສະນະສອງດ້ານຄື: ແຮງງານຮູບປະທໍາ ແລະ ແຮງງານນາມມະທໍາ.

- ແຮງງານຮູບປະທໍາແມ່ນແຮງງານມີຜົນປະໂຫຍດພາຍໃຕ້ຮູບການຕົວຈິງໃດໜຶ່ງຂອງວິຊາຊີບ, ວິຊາສະເພາະອັນແນ່ ນອນ. ແຕ່ລະແຮງງານຮູບປະທໍາມີຈຸດປະສົງສະເພາະ, ມີວິທີການເຄື່ອນໄຫວສະເພາະ, ມີເຄື່ອງມືແຮງງານສະເພາະ, ມີມີເປົ້າໝາຍ ແລະ ຜົນໄດ້ຮັບສະເພາະ. ຕົວຢ່າງ: ຊ່າງໄມ້ໃຊ້ຂວານ, ເລື່ອຍ, ກົບເພື່ອເຮັດເຄື່ອງໃຊ້ດ້ວຍໄມ້ເຊັ່ນ: ໂຕະ, ຕັ່ງ, ຕູ້...; ຊ່າງຕັດຫຍິບໃຊ້ເຄື່ອງຫຍິບ, ມີດຕັດ, ເຂັມເພື່ອຫຍິບໂສ້ງເສື້ອ. ຜົນສໍາເລັດຂອງແຮງງານຮູບປະທໍາໄດ້ສ້າງຄຸນຄ່າໃຊ້ສອຍຂອງສິນຄ້າ.

- ແຮງງານນາມມະທໍາແມ່ນແຮງງານຂອງຜູ້ຜະລິດສິນຄ້າ ແຕ່ໄດ້ແຍກຮູບການສະແດງອັນລະອຽດຂອງມັນໄວ້ຕ່າງຫາກ ຫຼື ມັນແມ່ນການສູນເສຍກໍາລັງແຮງງານເວົ້າລວມຂອງຜູ້ຜະລິດສິນຄ້າ.

ໃນພື້ນການຜະລິດສິນຄ້າແບບງ່າຍດາຍ, ລັກສະນະສອງດ້ານຂອງແຮງງານຜະລິດສິນຄ້າແມ່ນການສະແດງໃຫ້ເຫັນຂອງຂໍ້ຂັດແຍ່ງກັນລະຫວ່າງແຮງງານເອກະຊົນ ແລະ ແຮງງານສັງຄົມຂອງຜູ້ຜະລິດສິນຄ້າ. ນັ້ນແມ່ນຂໍ້ຂັດແຍ້ງພື້ນຖານຂອງການຜະລິດສິນຄ້າທີ່ງ່າຍດາຍ. ຂໍ້ຂັດແຍ່ງດັ່ງກ່າວນີ້ຍັງສະແດງອອກໃນແຮງງານຮູບປະທໍາກັບແຮງງານນາມມະທໍາ, ສະແດງອອກໃນຄຸນຄ່າໃຊ້ສອຍກັບຄຸນຄ່າຂອງສິນຄ້າ.

ທ່ານ ມາກ ເປັນຜູ້ທໍາອິດທີ່ຄົ້ນພົບລັກສະນະສອງດ້ານຂອງແຮງງານຜະລິດສິນຄ້າ. ມາກເອີ້ນລັກສະນະສອງດ້ານ

ນີ້ວ່າ "ຈຸດສໍາຄັນເພື່ອເຂົ້າໃຈເສດຖະສາດການເມືອງ".

ຄໍາຖາມ 5: ຈົ່ງໄຈ້ແຍກປະລິມານຂອງຄຸນຄ່າສິນຄ້າ ແລະ ບັນດາປັດໄຈທີ່ໄດ້ສະທ້ອນເຖິງປະລິມານຄຸນຄ່າສິນຄ້າ.

ປະລິມານຄຸນຄ່າຂອງສິນຄ້າ:

- ແມ່ນປະລິມານແຮງງານສິ້ນເປືອງເພື່ອຜະລິດສິນຄ້ານັ້ນອອກມາ.

- ແມ່ນນໄມ້ຫຼາວັດແທກປະລິມານຄຸນຄ່າຂອງສິນຄ້າໄດ້ຄິດໄລ່ເວລາດ້ວຍແຮງງານສັງຄົມຈໍາເປັນ.

- ແມ່ນເວລາແຮງງານສັງຄົມຈໍາເປັນທີ່ຕ້ອງການເພື່ອຜະລິດຄຸນຄ່າໃຊ້ສອຍໃດໜຶ່ງໃນບັນດາເງື່ອນໄຂການຜະລິດປານກາງຂອງສັງຄົມດ້ວຍລະດັບຊໍານານປານກາງ, ກະກຽມອຸປະກອນຂອງສັງຄົມນັ້ນປານກາງ ແລະ ຄວາມເຄັງແຮງງານປານກາງ.

ປັດໄຈທີ່ສະທ້ອນເຖິງປະລິມານຄຸນຄ່າຂອງຫົວໜ່ວຍສິນຄ້າໜຶ່ງ:

- ສະມັດຖະພາບແຮງງານ: ປະລິມານຄຸນຄ່າຂອງຫົວໜ່ວຍສິນຄ້າອັດຕາສ່ວນປີ້ນກັບສະມັດຖະພາບຂອງແຮງງານ. ໝາຍຄວາມວ່າເມື່ອສະມັດຖະພາບຂອງແຮງງານເພີ່ມຂຶ້ນປະລິມານຄຸນຄ່າຫຼຸດລົງ.

- ຄວາມເຂັ້ມແຮງງານ: ແມ່ນລະດັບຄວາມເຄັງຄັດແຮງງານ, ຄວາມໜາແໜ້ນສິ້ນເປືອງກໍາລັງແຮງງານໃນຫົວໜ່ວຍເວລາໜຶ່ງ. ເມື່ອຄວາມເຂັ້ມແຮງງານເພີ່ມຂຶ້ນຈໍານວນສິນຄ້າທີ່ຜະລິດອອກເພີ່ມຂຶ້ນ, ແຕ່ຄ່າສິ້ນເປືອງແຮງງານນາມມະທໍາກໍ່ເພີ່ມຂຶ້ນ. ດັ່ງນັ້ນ, ປະລິມານຄຸນຄ່າຂອງຫົວໜ່ວຍຜະລິດຕະພັນບໍ່ຫຼຸດລົງ.

- ລະດັບຄວາມສັບສົບຂອງແຮງງານ: ອີງຕາມລະດັບຄວາມສັບສົບຂອງແຮງງານສາມາດແບ່ງແຮງງານເປັນແຮງງານງ່າຍດາຍ ແລະ ແຮງງານສັບສົນ.

+ ແຮງງານງ່າຍດາຍ ແມ່ນແຮງງານຂອງທຸກຄົນທີ່ອອກແຮງງານມີສຸຂະພາບແຂງແຮງດີບໍ່ຈໍາເປັນຕ້ອງຜ່ານການຝຶກອົບຮົມ, ສະສົມປະສົບການກໍ່ສາມາດປະຕິບັດໄດ້.

+ ແຮງງານສັບສົນ ແມ່ນແຮງງານຈໍາເປັນຕ້ອງໄດ້ມີການຝຶກອົບຮົມ, ຝຶກຝົນໃຫ້ກາຍເປັນວິຊາສະເພາະທີ່ມີຜີມືທີ່ແນ່ນອນຈຶ່ງສາມາດດໍາເນີນການໄດ້.

ໃນເວລາດຽວກັນນັ້ນ, ແຮງງານສັບສົນໄດ້ສ້າງຄຸນຄ່າຫຼາຍກວ່າແຮງງານງ່າຍດາຍ. ທ້ອງຕະຫຼາດຈະກໍານົດອັດຕາສ່ວນແລກປ່ຽນລະຫວ່າງຫົວໜ່ວຍສິນຄ້າໂດຍແມ່ນແຮງງານສັບສົນເປັນຜູ້ຜະລິດກັບຫົວໜ່ວຍສິນຄ້າໂດຍແຮງງານງ່າຍດາຍເປັນຜູ້ຜະລິດອອກ.

ຄໍາຖາມ 6: ຈົ່ງໄຈ້ແຍກຕົ້ນກໍາເນີດ, ທາດແທ້, ພາລະບົດບາດຂອງເງິນ.

ເງິນໄດ້ປະກົດຂຶ້ນແມ່ນຜົນສໍາເລັດຂອງຂະບວນວິວັດແຫ່ງການຂະຫຍາຍຕົວອັນຍາວນານຂອງການຜະລິດ ແລະ ການແລກປ່ຽນສິນຄ້າໃນປະຫວັດສາດ, ຂອງບັນດາຮູບຖານຄຸນຄ່າສິນຄ້າ.

ບັນດາຮູບຖານຄຸນຄ່າສິນຄ້າ

- ຮູບຖານທີ່ງ່າຍດາຍ (ຫຼື ບັງເອີນ)ຂອງຄຸນຄ່າ: ໃນຮູບຖານດັ່ງກ່າວນີ້, ສິນຄ້າອັນທໍາອິດໄດ້ສະແດງຄຸນຄ່າຂອງມັນຢູ່ໃນສິນຄ້າທີ່ສອງ, ສ່ວນສິນຄ້າທີ່ສອງເຮັດໜ້າທີ່ທຽບເທົ່າ. ຕົວຢ່າງ: ຝ້າຍ 1 ແມັດ ເທົ່າກັບ ເຂົ້າເປືອກ 5 ກິໂລກຣາມ.

- ຮູບຖານສົມບູນ (ເປີດກວ້າງ) ຂອງຄຸນຄ່າ: ເມື່ອຈໍານວນສິນຄ້າທີ່ແລກປ່ຽນໃນທ້ອງຕະຫຼາດຫຼາຍກວ່າ, ສິນຄ້າອັນ1ສາມາດແລກປ່ຽນກັບສິນຄ້າອື່ນໆໄດ້ຫຼາຍຢ່າງ. ຕົວຢ່າງ: ຝ້າຍ 1 ແມັດ ເທົ່າກັບ ເຂົ້າເປືອກ 5 ກິໂລກຣາມ, ເທົ່າກັບໄກ່ 1ໂຕ, ເທົ່າກັບ ເຫຼົ້າ 1ລິດ.

- ຮູບຖານລວມຂອງຄຸນຄ່າ: ເມື່ອສິນຄ້າພັດທະນາຂຶ້ນ, ການແລກປ່ຽນກາຍເປັນແຜ່ຫຼາຍຂື້ນ, ຕອນນີ້ມີສິນຄ້າໜຶ່ງຖືກແຍກອອກເປັນສິ່ງທຽບຄ່າລວມ. ສິ່ງທຽບຄ່າລວມສາມາດແລກປ່ຽນກັບທຸກສິນຄ້າ. ສິ່ງທຽບຄ່າລວມກາຍເປັນສື່ກາງຂອງການແລກປ່ຽນ. ແຕ່ລະທ້ອງຖິ່ນ, ແຕ່ລະຊົນເຜົ່າລ້ວນແຕ່ມີສິ່ງທຽບຄ່າລວມທີ່ແຕກຕ່າງກັນ. ຕົວຢ່າງ: ເຂົ້າເປືອກ 5 ກິໂລກຣາມ, ໄກ່ໜຶ່ງໂຕ, ເຫຼົ້າໜຶ່ງລິດ ເທົ່າກັບ ຝ້າຍ 1 ແມັດ, ເງິນ, ຄໍາມ ໄມ້ ...

- ຮູບຖານເງິນ: ເມື່ອຜະລິດ ແລະ ແລກປ່ຽນສິນຄ້າພັດທະນາສູງຂຶ້ນອີກ, ສິ່ງທຽບຄ່າລວມໄດ້ຖືກກໍານົດເປັນຄໍາ ແລະ ເງິນ ຕອນີ້ຮູບຖານເງິນໄດ້ເກີດຂຶ້ນ. ຕົວຢ່າງ: ເຂົ້າເປືອກ 5 ກິໂລກຣາມ, ໄກ່ໜຶ່ງໂຕ, ເຫຼົ້າໜຶ່ງລິດ ເທົ່າກັບຄໍາ 2 ກຣາມ.

ເມື່ອເງິນເກີດຂຶ້ນ, ໂລກຂອງສິນຄ້າໄດ້ແບ່ງອອກເປັນສອງຂົ້ວ: ຂົ້ວທີ່ໜຶ່ງແມ່ນບັນດາສິນຄ້າທົ່ວໄປ, ອີກຂົ້ວໜຶ່ງແມ່ນສິນຄ້າທີ່ເຮັດໜ້າເປັນເງິນ. ດັ່ງນັ້ນ, ເງິນແມ່ນສິນຄ້າພິເສດ, ທີ່ຖືກແຍກຕົວອອກເພື່ອເປັນສິ່ງທຽບຄ່າລວມມີລັກສະ ນະຄົງທີ່ໃຫ້ແກ່ສິນຄ້າທຸກຊະນິດ, ແມ່ນການສະແດງລວມຂອງຄຸນຄ່າພ້ອມກັນນັ້ນມັນສະແດງເຖິງການພົວພັນການຜະລິດລະຫວ່າງຜູ້ຜະລິດສິນຄ້າ, ນັ້ນແມ່ນທາດແທ້ຂອງເງິນ.

ພາລະບົດບາດຂອງເງິນ: ຍ້ອນເສດຖະກິດສິນຄ້າໄດ້ຮັບການພັດທະນາ, ເງິນມີ 5 ບົດບາດຄື:

- ເປັນໄມ້ຫຼາວັດແທກຄຸນຄ່າ: ເງິນໃຊ້ເພື່ອສະແດງ ແລະ ວັດແທກຄຸນຄ່າຂອງສິນຄ້າອື່ນໆ. ເພື່ອເຮັດໜ້າທີ່ພາລະບົດ ບາດດັ່ງກ່າວພຽງຕ້ອງການຈໍານວນເງິນໃນຈິນຕະນາການ, ບໍ່ຈໍາເປັນຕ້ອງມີເງິນສົດ. ຄຸນຄ່າຂອງສິນຄ້າໄດ້ສະແດງອອກດ້ວຍຈໍານວນເງິນທີ່ແນ່ນອນເອີ້ນວ່າ ລາຄາ. ໃນທ້ອງຕະຫຼາດ, ລາຄາສິນຄ້າໄດ້ຮັບຜົນກະທົບຈາກຫຼາຍປັດໄຈແຕ່ຄຸນຄ່າແມ່ນພື້ນຖານຂອງລາຄາ. ລາຄາໝູນວຽນຂຶ້ນລົງປິ່ນອ້ອມຄຸນຄ່າແຕ່ປະເມີນແລ້ວຂອບເຂດກວ້າງ ແລະ ໄລຍະເວລາຍາວນານ, ຜົນລວມລາຄາເທົ່າກັບຜົນລວມຄຸນຄ່າ.

- ເປັນພາຫະນະຈໍລະຈອນ: ເມື່ອເຮັດໜ້າທີ່ເປັນພາຫະນະຈໍລະຈອນ, ເງິນເປັນຕົວກາງໃນການແລກປ່ຽນສິນຄ້າ. ໃນການແລກປ່ຽນດັ່ງກ່າວນີ້ຕ້ອງເປັນເງິນສົດ, ຍ້ອນມີເງິນ ຂະບວນການຊື້ຂາຍຈຶ່ງມີຄວາມສະດວກສະບາຍຄືໄວກວ່າ, ໄກກວ່າ, ຫຼາຍກວ່າ. ການແລກປ່ຽນສິນຄ້າດໍາເນີນຕາມສູດ: ສ-ງ-ສ (H-T-H).

- ເປັນພາຫະນະທ່ອນແຮໄວ້ (ສະສົມ): ໃນເງື່ອນໄຂຈໍານວນເງິນຫຼາຍກວ່າຄວາມຕ້ອງການສໍາລັບການຈໍລະຈອນ, ເງິນໄດ້ຫຼຸດພົ້ນຈາກການຈໍລະຈອນພາຍໃຕ້ຮູບແບບທ່ອນແຮໄວ້. ເພື່ອເຮັດໜ້າທີ່ໃນການທ່ອນແຮ່ໄວ້, ເງິນຕາຈະຕ້ອງມີຄຸນຄ່າພຽງພໍຄື: ຄໍາ.

- ເປັນພາຫະນະຊໍາລະສະສາງ: ເງິນໃດ້ນໍາໃຊ້ເພື່ອຈ່າຍຊື້ສິນຄ້າ, ໃຊ້ໜີ້ສິນ, ເສຍພາສີ ... ສິ່ງດັ່ງກ່າວໄດ້ສ້າງເງື່ອນໄຂອັນສະດວກໃຫ້ຜູ້ຂາຍ ແລະ ຜູ້ຊື້ຕອນຍັງບໍ່ທັນມີເງິນສົດ, ແຕ່ຂະນະດຽວກັນນັ້ນກໍ່ໄດ້ມີຄວາມສ່ຽງຄືບໍສາມາດຊໍາລະສະສາງ, ເກີດມີລະບົບຕ່ອງໂສ້ໃນໜີ້ສິນ.

- ເປັນເງິນຕາສາກົນ: ພາລະບົດບາດນີ້ປະກົດຂຶ້ນເມື່ອການແລກປ່ຽນສິນຄ້າໄດ້ເປີດກວ້າງອອກສູ່ຕ່າງປະເທດ. ພາລະບົດບາດນີ້ຕ້ອງແມ່ນຄໍາ (ກ່ອນໜ້າລວມມີເງິນນໍາ) ກົງກັບການກໍານົດເນື້ອໃນ ແລະ ນໍ້າໜັກອັນແນ່ນອນ ຫຼື ຕະກຸນເງິນແຂງຄ່າໄດ້ເລືອກໃນ “ກະຕ່າຄຸນຄ່າ” ຊໍາລະສະສາງສາກົນ.

ສະຫຼູບລວມແລ້ວ, ທັງຫ້າພາລະບົດບາດຂອງເງິນມີການພົວພັນກັນຢ່າງສະໜິດແໜ້ນ, ພ້ອມດຽວກັນໄດ້ໃຫ້ເຫັນແຈ້ງດ້ານທາດແທ້ຂອງເງິນແມ່ນສິນຄ້າປະເພດພິເສດ.